Lief leven in mijn buik,
Het is 20 augustus, een donderdagochtend en ik doe voor de derde keer in 1,5 week een zwangerschapstest. Ik ben namelijk al even overtijd en ik voel me anders dan anders. En toch durf ik niet te hopen. We wensen je zo graag, maar zou het nu al raak zijn?!
Voordat ik onder de douche wil stappen, kijk ik vluchtig op het schermpje van de test. Mijn slaperige ogen registreren twee streepjes. Wat? Twéé streepjes?! Ja! Ik ben zwanger!
Ik laat de test aan papa zien we kijken elkaar aan. Twinkelende ogen, een brede glimlach en een intens lange knuffel. Maar ook ongeloof, is dit echt? Klopt het wel? In de pauze van mijn werkdag fiets ik naar de dichtstbijzijnde winkel en al snel stuur ik papa het ultieme bewijs. We worden weer papa en mama, jij bent onderweg! Welkom in mijn buik lief kleintje!
De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen. Vlak voor ons vertrek naar de Franse zon zagen we jou voor het eerst op de echo. Een piepklein garnaaltje, waar we meteen verliefd op waren. En hoe bijzonder dat we vier weken later zagen dat je van een klein garnaaltje bent uitgegroeid tot een heel mensje. Met armen, benen en een kloppend hartje waar we naar mochten luisteren. Je grote zus vond jouw hartje klinken als een voorbij rijdende trein en de echo was reuze interessant “Baby is lief! Ik wil baby kijken”.
Dus welkom lief kleintje, welkom in mijn buik. De komende maanden is mijn buik jouw thuis. Een warm thuis waarin je kennis maakt met het geluid van mijn stem, mijn hart en de liefde die ik nu al voor je voel. Een veilige plek waarin je mag uitgroeien tot een mensje dat af is om geboren te worden. En al kijk ik nu al uit naar het moment dat we elkaar ontmoeten, neem jij maar alle tijd die je nodig hebt en dan zal ik alleen maar heel, heel goed voor je zorgen!
Benieuwd hoe ik mijn zwangerschap bekend maakte? Check dan dit filmpje!